مروری بر انواع نانوجاذب ها و مقایسه آن ها جهت حذف اورانیوم از محیط های آبکی

فلزات سنگینی مانند اورانیوم از رایج ترین آلاینده های موجود در پساب های صنعتی و محیط های آبی هستند. اورانیوم به دلیل سمیت شیمیایی و رادیواکتیویته یکی از خطرناک ترین فلزات سنگین در محیط زیست محسوب می شود. حذف آلاینده های سمی و رادیواکتیو از محیط برای دفع ایمن و کارآمد زباله، یک چالش حیاتی است که نیازمند توسعه مواد جداکننده انتخابی و با ظرفیت بالا است. از آنجایی که آلودگی اورانیوم آب های سطحی و زیرزمینی را تهدید می کند، مهم است که تلاش های بیشتری برای مواد و فناوری های جدید برای جداسازی و حذف اورانیوم از محیط های آبی انجام شود. حوزه به سرعت در حال گسترش علم و فناوری نانو در حال تولید بسیاری از مواد جدید هیجان انگیز با خواص جدید است. جدا از همه کاربردهای دیگر، انتظار می رود که نانو مواد به دلیل سطح منحصر به فرد و ویژگی های مورفولوژیکی خود به عنوان یک جاذب فاز جامد کلاس جدید برای جداسازی آلاینده ها و فلزات سنگین از جمله اورانیوم عمل کنند. بررسی حاضر خلاصه ای از انواع نانوجاذب ها را به منظور جداسازی و حذف یون های اورانیوم گزارش کرده است. مواد جاذب شامل نانو ذرات مغناطیسی، مگنتیت، نانومواد هیبریدی، نانو مواد مبتنی بر اکسید و فسفات و نانوذرات غیرمغناطیسی است. نانوذرات مغناطیسی بر اساس گزارش ها برای حذف عناصری مانند: کادمیم، کبالت، نیکل، اورانیوم و... استفاده می شوند. این مقاله، به مطالعه و مروری بر انواع نانوجاذب ها به عنوان ساختارهای بسیار کارآمد برای جداسازی و حذف اورانیوم پرداخته است.