اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر حمایت اجتماعی ادراک شده نوجوانان دختر شهرستان سرپل ذهاب

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر حمایت اجتماعی ادراک شده نوجوانان دختر شهرستان سرپل ذهاب بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان دختر تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان سرپل ذهاب در سال شش ماهه اول 1399 به تعداد حدود 285 نفر بود. از بین جامعه آماری تعداد 40 نوجوان به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (20 نوجوان در گروه آزمایش و 20 نوجوان در گروه گواه). نوجوانان حاضر در گروه آزمایش آموزش مثبت اندیشی (11 جلسه) را طی دو و نیم ماه دریافت نمودند. پس از شروع مداخله 2 نوجوان در گروه آزمایش و 1 نوجوان در گروه گواه از ادامه حضور در پژوهش انصراف دادند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمنت و همکاران، 1988) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته توسط نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر حمایت اجتماعی ادراک شده (0001>P؛ 58/0=Eta؛ 51/48=F) نوجوانان دختر تاثیر داشته است. بدین صورت که این مداخله توانسته منجر به بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده نوجوانان شود. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، آموزش مثبت اندیشی با بهره گیری از مراقبه ذهن آگاهی، استفاده از نقاط قوت خود، لذت بردن، تایید خویشتن و بیان ارزش ها، می تواند به عنوانی روشی کارآمد در جهت بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده نوجوانان مورد استفاده قرار گیرد.