ارزیابی شاخص های فیزیولوژیکی ژنوتیپ های چغندرقند (Beta vulgaris L.) تحت تنش کم آبی

در ایران به دلیل شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک، شناسایی ژنوتیپ های متحمل به تنش کم آبی دارای اهمیت زیادی می باشد. برای انتخاب ژنوتیپ های متحمل، به کارگیری شاخص های مهم و کاربردی ضروری می باشد. در همین راستا این تحقیق در دانشگاه تبریز در سال 1398 با بررسی اثر تنش کم آبی بر روی 27 ژنوتیپ چغندرقند به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتور اصلی شامل دو سطح آبیاری (مطلوب و کم آبی) و فاکتور فرعی شامل 27 ژنوتیپ چغندرقند بود. در این آزمایش بذرهای چغندرقند داخل لوله های پلیکا (PVC) کاشته شدند. صفات مورد مطالعه شامل دمای پایداری قبل و بعد آبیاری، میزان نسبی آب از دست رفته (RWL)، محتوای نسبی آب برگ (RWC)، وزن ریشه (RW)، نشت الکترولیتی (EL)، فلورسانس اولیه (F0)، حداکثر فلورسانس (Fm) و کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم دو (Fv/Fm) بودند. براساس نتایج تجزیه واریانس اثر آبیاری، ژنوتیپ و اثر متقابل آبیاری × ژنوتیپ برای همه صفات مورد مطالعه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. صفات دمای پایداری قبل و بعد آبیاری، نشت الکترولیتی و فلورسانس اولیه در اثر تنش کم آبی دچار افزایش معنی دار شدند. همچنین میزان نسبی آب از دست رفته، محتوای نسبی آب برگ، وزن ریشه، حداکثر فلورسانس و کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم دو در اثر تنش کم آبی دچار کاهش معنی دار شدند. از نظر شاخص های دمای پایداری بعد آبیاری، محتوای نسبی آب برگ، وزن ریشه، نشت الکترولیتی، فلورسانس اولیه و کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم دو، ژنوتیپ Full sib S1- 10- 8001 به عنوان ژنوتیپ متحمل شناسایی شد.