جلوه های مقاومت در اشعار سپیده کاشانی و سیمین دخت وحیدی

ادبیات پایداری انعکاس دهنده ی پایمردی و دلاورمردی های یک ملت یا قوم در برابر هرگونه تجاوز و ظلم و ستم است و همچنین برجسته کردن پیام های انسانی از جمله آزادگی و حق خواهی عدالت طلبی ظلم ستیزی وطن دوستی ایثار و استقامت است، در این نوع ادبیات شاعر و نویسنده به دنبال زبانی است که با همه مردم جهان گفتگو کند؛ لذا پیام های انسانی حادثه ای چون جنگ را درونی می کند و به جهان ارایه می کند.در این پژوهش برآنیم تا با روش تحلیلی توصیفی با رویکرد تطبیقی به ترسیم و بررسی جلوه های گوناگون ادبیات پایداری در اشعار سپیده کاشانی و سیمین دخت وحیدی بپردازیم، از جمله مضامین مشترک پایداری درشعر این شاعران که می توان مورد مطالعه قرار داد، ستایش آزادی وآزادگی، دعوت به مبارزه، ظلم ستیزی، مقاومت در برابر بیگانگان و تلاش برای رهایی سرزمین خویش است. از این رو مقاله ی حاضر جستاری است جهت بررسی اندیشه ها و جلوه های پایداری در شعر دو شاعر مذکور که فرا روی خوانندگان قرار خواهد گرفت. از جمله عوامل تاثیرگذار براین مضامین و وجوه مشترک، تجربه مشترکی است که آن دو شاعر در جریان جنگ و در مسیر دفاع از مقدسات و وطن خویش و ظلم و استبداد نسبت به هموطنان شان کسب کرده اند.کلید واژه ها: ادیبات پایداری، جنگ، وطن، سپیده کاشانی، سیمین دخت وحیدی