درنگی بر چند واژه مهجور و تبیین چند شاهد لغوی بر اساس جواهرالخیال

هرچه نسخ خطی بیشتری از متون کهن کاویده شود، پرتوهای تاز هتری در زمینه های مختلف، بر علوم ادبی خواهد تافت و چشم اندازهای روشن تری از میراث ادبی گذشتگان در نظر محققان جلوه خواهد یافت. جواهرالخیال، که محور این مقاله است، مجموع های افزون بر سه هزار رباعی از 470 شاعر است که بسیاری از آنان، سخنوران سبک هندی هستند و شماری نیز خود در هند می زیسته اند. این مجمع الرباعیات از جهاتی چند، حایز اهمیت بسیار است؛ ازجمله می تواند در مطالعات ادبی مربوط به شب هقاره هند مثلا بررسی سیر رباعی در سبک هندی، که اتفاقا مغفول نیز مانده، چهره درخشان خود را نشان دهد. در روند تصحیح جواهرالخیال برخی واژه های مهجور یا معانی تازه که از فرهنگ ها فوت شده و نیز بعض شواهد شعری برای چندین واژه ک مکاربرد یافته آمد که در این جستار به بحث درباره آن ها پرداخته خواهد شد.