معرفی و تصحیح بخش خاتمه نسخه خطی تاریخ ایلچی نظام شاه

سنت ها و روش های تاریخ نویسی اسلامی و ایرانی تاثیر بسزایی در شکل گیری و رونق تاریخ نگاری شبه قاره هند در دوره میانه داشته است. از ویژگی های برجسته تاریخ نگاری ایرانی در سده دهم نگارش شرح حال های مستقل در مورد گروه های مختلف جامعه مثل سادات، علما و هنرمندان پس از رویدادهای سیاسی بود. این روش بعدها مورد توجه مورخان شبه قاره هند قرار گرفت. ازجمله مورخان ایرانی تبار هندی، خورشاه بن قباد حسینی است که در خاتمه اثر خود قصد نگارش شرح حال های مستقل در مورد سادات، علما و شاعران را داشته که فقط بخش سادات آن باقی مانده است. در مقاله حاضر بخش خاتمه با توجه به نسخه موزه سالارجنگ حیدرآباد و تطبیق با منابع هم عصر نویسنده معرفی و تصحیح شده است.