بهینه سازی جذب زیستی تلوریم توسط باکتری سودوموناس پوتیدا به روش سطح پاسخ (RSM)

در این مطالعه ، توانایی باکتری سودوموناس پوتیدا در جداسازی تلوریم به روش جذب زیستی از محلول‌های آبی مورد بررسی قرار گرفت. از روش یک عامل در یک زمان برای بررسی تاثیر pH و از روش سطح پاسخ (RSM) با طرح مرکب مرکزی (CCD) برای ارزیابی و بهینه سازی تاثیر پارامترهای عملیاتی زمان تماس، مقدار جاذب و غلظت اولیه ی تلوریم بر فرایند جذب زیستی استفاده شد. نتیجه‌ها نشان داد که مدل درجه دوم پیشنهادی با ضریب همبستگی 937/0=2R ضمن پیش بینی مناسب رفتار فرایند، مقادیر غلظت اولیه تلوریم mg/L 109، مقدار جاذب g/L 17/1 و زمان تماس 94 دقیقه را به عنوان نقاط بهینه در 5/8pH تعیین نمود. بیش‌ترین ظرفیت جذب جاذب در شرایط بهینه ذکر شده mg/g 1/10 به دست آمد. داده های تجربی با هم دما های لانگمویر، فروندلیچ، تمکین و دوبینین- رادشکویچ بررسی شد. افزون بر این، سینتیک جذب زیستی مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعه‌های هم دماها نشان داد که هم دمای فروندلیچ با ضریب همبستگی 991/0=2R بیش ترین تطابق را با داده های تجربی دارد که بیانگر چندلایه بودن فرایند جذب و ناهمگن بودن سطح جاذب است. بیشینه ظرفیت جذب باکتری سودوموناس پوتیدا با مدل دوبینین-رادوشکویچ mg/g 63/19 به دست آمد. مطالعه‌های سینتیکی نشان داد که جذب تلوریم بسیار تند بوده و ظرفیت جذب در 15 دقیقه به بیش‌ترین مقدار خود می رسد. سرانجام، این پژوهش کارایی روش سطح پاسخ در مدل سازی و بهینه سازی فرایند جذب زیستی تلوریم توسط باکتری سودوموناس پوتیدا را تایید کرد.