توصیف و کارکردهای زبانی و ادبی آن در داستان معاصر (مطالعه موردی: تنگسیر صادق چوبک و بوف کور صادق هدایت)

در بررسی توصیفی، جنبه های گوناگون توصیف بعنوان بخش حایز اهمیت و عنصر اصلی و چشم‌اندازی وسیع مورد توجه قرار میگیرد تا توصیف در قالب سازه ای کارآمد و تحلیلی جهت بررسی و واکاوی در متون ادبی از جمله داستان و رمان به کار رود. توصیف‌شناسان بر این باورند که شناخت و درک بسیاری از شیوه ها و شگردهای زیبایی یک متن و ویژگیهای آن، در گرو بررسی شیوه های توصیفی و چگونگی کاربرد آن در متن است. در گذشته عنصر توصیف بعنوان عنصری فرعی و ایستا در روایت مورد توجه قرار میگرفت اما امروزه در علم توصیف‌شناسی، این عنصر حایز اهمیت بسیاری است. هدف اصلی این پژوهش و زمینه مطالعاتی آن بررسی پویایی عنصر توصیف در متن دو داستان تنگسیر و بوف ‌کور از چوبک و هدایت میباشد.

شیوه مطالعه در این مقاله کتابخانه ای و بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی براساس متن دو داستان تنگسیر و بوف‌کور از جهت گزاره های توصیفی است.

گزاره های توصیفی در ساختار و محتوای دو داستان توسط چوبک و هدایت بصورت هنرمندانه و در خدمت روایت داستان مورد استفاده قرار گرفته است و عناصر توصیفی در این دو داستان را میتوان از نوع پویا دانست.

در تنگسیر اثر چوبک و بوف‌کور از هدایت، توصیفات ساختاری کوتاه، مفصل، بلند، صریح، ضمنی، پنهان و توصیفات محتوایی با کارکرد ادبی، کنایی، اساطیری و زیبایی‌شناسی مورد استفاده قرار گرفته اند.