عوامل حسرت در قران

یکی از موضوعات قرآنی قابل تحقیق، مسیله «حسرت» در روز قیامت است؛ چنانکه در آیات روز قیامت را «یوم الحسره» و روز افسوس و حسرت خوردن نامیده اند. این نامگذاری از این روست که برخی در روز قیامت می گویند: ای کاش آیات الهی را تکذیب نمی کردیم![1] ای کاش از خدا و پیامبر اطاعت می کردیم![2] ای کاش مرگ ما به تاخیر بیفتد![3] البته در قرآن از قیامت با نام ها و عناوین مختلفی یاد شده است؛ برای مثال از آن جهت که اولین و آخرین انسان ها در قیامت جمع می شود، این روز «روز حشر» یا «روز جمع» خوانده شده است و از آن جهت که در قیامت حقایق روشن می شوند، «یوم تبلی السرایر»[4] است و بدان جهت که انسان ها در حسرت فرو می روند و احساس غبن می کنند، «یوم الحسره»[5] یا «یوم التغابن»[6] نامیده می شود. نوشتار پیش رو عوامل و زمینه های حسرت را با رویکردی قرآنی بررسی می کند. این مهم در محور های زیر ارایه شده است.
[1]. انعام: 27.
[2]. احزاب: 66.
[3]. منافقون:10 و 11.
[4]. طارق: 9.
[5]. مریم: 39.
[6]. تغابن: 9.