جنگ روانی دشمن؛ شیوه ها و راه های خنثی سازی آن

جنگ ها همیشه به لایه سخت آن ها، یعنی نظامی گری و حمله با سلاح و تجهیزات قتل و تخریب شناخته می شوند؛ اما لایه نرم جنگ ها که هم هدف های آن، بخش نرم یک جامعه یعنی دین، معنویت، باورها، اندیشه ها، تحلیل ها، نظام ها و معیارهای حق و باطل، خوب و بد، درست و نادرست، دوست و دشمن و... است و هم روش های آن، ابزارهای فکری، گفتاری، نوشتاری و انواع رسانه ها و اینترنت هستند؛ از نظر اهمیت و تاثیرگذاری اگر مهم تر از جنگ سخت نباشد، کمتر از آن نیست. بی تردید مقابله با جنگ نرم  پیچیده تر، سخت تر و زمانبرتر از جنگ نظامی و سخت است. ناپلیون با توجه به هر دو نوع قدرت، می گوید: «تنها دو قدرت شمشیر و فکر در جهان وجود دارد و در درازمدت، شمشیر همواره در برابر قدرت فکر مغلوب بوده است».[1]
جنگ روانی، پدیده جدیدی نیست و در اعماق تاریخ تنازع قدرت ها به راحتی قابل مشاهده است. در رسالت پیامبر خاتم، حضرت محمد(ص) و جریان امامت ایمه(ع)، جنگ روانی دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) به وفور نمایان است. در وقوع و تداوم انقلاب اسلامی، حربه اصلی دشمنان انقلاب افزون بر به کارگیری همه توان فیزیکی و سخت، جنگ روانی به شمار می رود که پس از ناکامی های مکرر آنان از تاثیر جنگ نظامی بود. این نوشتار درصدد است جنگ روانی دشمنان جمهوری اسلامی ایران را مورد بحث قرار دهد، ضمن بررسی مفهومی آن به شیوه های جنگ روانی اشاره کند و راه های خنثی سازی آن ها را بازشناسی نماید.
[1]. گاری لی وایت، «عملیات روانی در قرن بیست و یکم»، ترجمه سیدحسین محمدی نجم، ص 35.