رویکرد دولت به طبقه متوسط جدید در جمهوری اسلامی ایران (1368-1384)

این مقاله به بررسی مناسبات دولت (قوه مجریه) و طبقه متوسط در سال های پس از جنگ (1368-1384) می پردازد. سوال اصلی این پژوهش این است که سیاست های دولت های پس از جنگ (دولت های هاشمی، خاتمی) چه تاثیری بر طبقه متوسط داشته و در مقابل، طبقه متوسط چه جهت گی ری نسبت به دولت های مذکور داشته است؟ فرضیه پژوهش این است که گفتمان مسلط در دولت های پس از جنگ، ویژگی های شخصیتی روسای دولت، تاثیر اجرای برنامه های توسعه و شرایط عمومی کشور متاثر از تحولات جهانی، سیر مناسبات طبقه متوسط و دولت ها را به صورت سینوسی و با نوسان همراه ساخته است. با توجه به خصلت تحصیلدار بودن دولت و شخصی بودن سیاست در ایران، رویکرد دولت به طبقه متوسط در جمهوری اسلامی متاثر از سه عامل کلی درآمدهای نفتی، ویژگی های شخصی و منش های رفتاری روسای دولت و شرایط جهانی بوده، اما شخصیت متفاوت روسای دولت ها و تحولات جهانی متمایز سبب شده دولت آقای هاشمی طبقه متوسط جدید را احیاء کند و دولت آقای خاتمی به تعادل برساند.