نقش نشانگر های ژنتیکی در تعین تنوع و حفظ ذخایر ژنتیکی آبزیان

مارکرهای میکروستلایت در زمینه شیلات و آبزی پروری برای توصیف ذخایر ژنتیکی, انتخاب ذخایر مولدین, شناسایی ژنهای کد گذاری کننده صفات مهم اقتصادی, برنامه های تولید مثلی و مطالعات ساختار جمعیتی, کارایی بالایی دارند. از تحقیقات مرتبط با موضوع میتوان به بررسی جمعیت های مختلف میگوی موزی Penaus merguiensisدر سه منطقه عمده صید این گونه با نمونه برداری از مناطق جاسک ،گواتر و هرمز به روش ترال اشاره کرد. از ویژگی های کاربردی میکروساتلایت ها وجود آلل ها یا جایگاه های ژنی اختصاصی جهت شناسایی یک جمعیت یا یک ذخیره ژنتیکی خاص بوده و یا به عنوان یک ردیاب مناسب در شناسایی جریان ژنی در جمعیت های محتلف مورد استفاده قرار گیرد. برخی ار محققین بر این باورند که توانایی تکنیک استفاده از میکروساتلات ها در آشکار سازی جایگاه های ژنی اختصاصی (اللهای بی همتا) جهت تفکیک درون جمعیتی و بین جمعیتی در میگوهای غیر پرورشی (دریایی) از نقاط قوت اینگونه مارکر هاست . این اللهای بی همتا یا اختصاصی میتوانند در برنامه های تولید مثلی همانند مولد سازی و همچنین دورگه گیری در میگو های گونه موزی و سفید هندی در خلیج فارس و دریای عمان مورد توجه قرار گیرند. این نگرش در استفاده از میکروساتلات ها برای آنالیز تنوع ژنتیکی در برنامه های تولید مثلی و همچنین مطالعه بر روی جدا سازی و ارایه جایگاه های جدید میکروساتلایتی و کاربرد آنها به عنوان مارکر های ژنتیکی میتواند در تعین تنوع و حفظ ذخایر ژنتیکی گونه های مختلف آبزیان موثر باشد.