فراوانی و تنوع ماکروزئوپلانکتون های خلیج فارس در آبهای ساحلی استان های خوزستان و بوشهر

با توجه به اهمیت ماکروزیوپلانکتون ها در زنجیره غذایی دریایی این مطالعه با هدف بررسی تعیین فراوانی و تنوع ماکروزیوپلانکتون ها در آبهای ساحلی دو استان خوزستان و بوشهر در فصل زمستان 1399 صورت گرفت. بدین منظور، نمونه برداری از 11 ایستگاه با استفاده از تور پلانکتون گیری با اندازه چشمه 300 میکرومتر مجهز به فلومتر در در یک سوم وسط دهانه تور بین مرکز و لبه تور صورت گرفت. در مجموع، 85/5±509/2537 تعداد در مترمکعب ماکروزیوپلانکتون متعلق به 51 گونه، 27 جنس، 29 خانواده، 13 راسته، 12 رده و 5 شاخه از زیوپلانکتون ها شناسایی و شمارش گردید. شاخه بندپایان در هر دو استان خوزستان و بوشهر به ترتیب با 56/99 و 91/98 درصد بیشترین درصد فراوانی را به خود اختصاص داد. اختلاف معنی داری از نظر فراوانی و تنوع ماکروزیوپلانکتون ها بین آبهای ساحلی دو استان مورد مطالعه مشاهده نگردید (05/0p>) که می تواند ناشی از شباهت ویژگی های مناطق مورد نمونه برداری و همگنی محیط باشد. اما بین ایستگاه های مورد بررسی در هر استان اختلاف معنی داری از نظر فراوانی ماکروزیوپلانکتون ها دیده شد (05/0p<)که ناشی از تاثیر شرایط محیطی و تغذیه ای است. کمتر بودن میزان شاخص های تنوع شانون و مارگالف در استان خوزستان می تواند ناشی از وجود استرس بیشتر در این منطقه باشد. بنابراین، انجام پایش های متوالی مستمر در چهار فصل از سال و اندازه گیری فاکتورهای محیطی و میزان آلاینده ها جهت تعیین مهم ترین عامل ایجاد استرس در آبهای ساحلی استان های خوزستان و بوشهر ضروری است.