تاثیر آموزش مبتنی بر سخنرانی، ایفای نقش و یادگیری از طریق همسالان بر یادگیری و رضایت دانشجویان MBBS

قدیمی ترین و پرطرفدارترین سبک تدریس در پزشکی و رشته های مرتبط، سخنرانی است. آنها مقرون به صرفه هستند و حداقل به اندازه سایر تکنیک های آموزشی در انتقال دانش خوب هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر سخنرانی، ایفای نقش و یادگیری از طریق همسالان بر یادگیری و رضایت دانشجویان MBBS انجام شد.

این مطالعه توصیفی در بین دانشجویان MBBS شاغل در کالج و بیمارستان پزشکی MNR انجام شد. در مجموع 446 دانش آموز برای تکمیل پرسشنامه از پیش طراحی شده برای پاسخ مراجعه کردند. پرسشنامه در فرم گوگل از طریق ایمیل، واتساپ و تلگرام (لینک فرم گوگل: https://forms.gle/YfkNojfV5az5Q6AW8) در اختیار دانش آموزان قرار گرفت. پرسشنامه شامل دو بخش بود که اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنسیت و سال تحصیلی و بخش دوم شامل 10 سوال بود. دانشجویان نظرات خود را در مورد بیان پرسشنامه بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت بیان کردند.

یافته ها:

 در مجموع 340 دانش آموز با میانگین سنی 22/1±65/19 سال به پرسش نامه مشترک پاسخ دادند. از این میان 61.8 درصد دانش آموز دختر و 38.2 درصد پسر بودند. اکثر دانش آموزان با روش یادگیری نقش بازی در مقایسه با یادگیری سنتی مبتنی بر سخنرانی و همچنین یادگیری همتایان به شدت موافق بودند (001/0p<).

نتیجه گیری:

 با توجه به یافته ها، دانشجویان از روش های مشارکتی مانند ایفای نقش بیشتر از سخنرانی و یادگیری از طریق همسالان رضایت دارند. همانطور که توسط شرکت کنندگان پاسخ داده شد، برای هر روش یادگیری به خودی خود نکات مثبتی وجود داشت.