بررسی تاثیر حمایت اجتماعی بر انگیزه کارکنان بخش سلامت و درمان شهر یزد با نقش میانجی استرس شغلی

با توجه به تاثیر انگیزه کارکنان بر کمیت و کیفیت عملکرد آن ها، لازم است متغیرهای تقویت کننده و تضعیف کننده انگیزه موردتوجه مدیران قرار گیرد. حمایت اجتماعی به معنی احساس پذیرفته شدن از سوی جامعه و ارج نهادن به خدمات کارکنان از سوی مردم می باشد که تاثیر بسزایی در کاهش تنش های شغلی و ارتقاء انگیزه کارکنان دارد. استرس شغلی پدیده ای است که کارکنان در شرایط مواجهه با انتظارات فراتر از ظرفیت شناخته شده خود گرفتار آن می شوند که به صورت تاثیرات فیزیولوژیک، روان شناختی و رفتاری بروز می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر حمایت اجتماعی بر انگیزه کارکنان با نقش میانجی استرس شغلی در بخش سلامت و درمان یزد بود.

روش پژوهش: 

مطالعه حاضر به صورت مقطعی در نیمه دوم سال 1400 انجام گردید. جامعه آن را کارکنان بخش سلامت و درمان شهر یزد تشکیل دادند. حجم نمونه 346 نفر با استفاده از فرمول کوکران محاسبه گردید و روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد. داده های موردنیاز به وسیله 3 پرسشنامه استاندارد: هاینس و همکاران، پری و کارناواق و همکاران جمع آوری شد. روایی همگرا، واگرا، محتوایی و ضریب پایایی ترکیبی پرسشنامه با نظر اساتید رشته مدیریت و صاحب نظران بخش سلامت و درمان یزد تایید؛ و با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، همسانی درونی آن مورد تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS 20 و AMOS 18 استفاده شد.

3 فرضیه پژوهش از طریق آزمون مسیر و مدل معادلات ساختاری تایید شدند. یافته ها نشان داد، حمایت اجتماعی با مقدار بحرانی (3/163) و ضریب مسیر (0/85) بر انگیزه کارکنان اثر مثبت و معنی داری (0/002 = p) دارد. حمایت اجتماعی با مقدار بحرانی (2/996 -) و ضریب مسیر (0/17 -) بر استرس شغلی اثر منفی و معنی داری (0/042 = p) دارد، همچنین استرس شغلی با مقدار بحرانی (2/308 -) و ضریب مسیر (0/28 -) بر انگیزه کارکنان اثر منفی و معنی داری (0/001 = p) می گذارد. درنهایت، استرس شغلی با آماره آزمون (2/12) در مسیر این دو متغیر نقش میانجی را ایفا می کرد.

با گسترده تر شدن حمایت اجتماعی، سلامت روانی و انگیزه شغلی افراد افزایش یافته و درنهایت موجب کاهش عوامل مرتبط با استرس خواهد شد.