رابطه بین خشونت خانگی علیه زنان با قصد فرزندآوری در آنان: یک پیمایش در شهر صدرا

خشونت خانگی علیه زنان به عنوان یک مشخصه اجتماعی می تواند رفتارهای باروری زنان را متاثر سازد. مطالعه حاضر به بررسی رابطه خشونت خانگی علیه زنان و قصد فرزندآوری آن ها پرداخته است.

مطالعه حاضر از نوع پیمایش و با استفاده از پرسشنامه در سال 1401 انجام شده است. جامعه آماری زنان همسردار 15 تا 49 ساله ساکن شهر صدرا بوده است. تعداد نمونه 379 نفر برآورد شد. نمونه گیری با روش خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. خشونت خانگی علیه زنان با استفاده از 26 گویه مورد سنجش قرار گرفت. گویه ها در قالب طیف لیکرت بودند که با جمع نمرات در تمام گویه ها نمره خشونت خانگی پاسخگو بدست آمد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار20  SPSS، آمارهای توصیفی و رگرسیون لجتسک دووجهی استفاده شده است.

نتایج نشان داد که بیشترین نوع خشونت خانگی علیه زنان به ترتیب به خشونت روانی، خشونت جسمی، خشونت اقتصادی و خشونت جنسی اختصاص دارد. مدت ازدواج و تحصیلات زنان بر قصد فرزندآوری آن ها اثر آماری معنی دار دارند. افزایش میزان خشونت خانگی علیه زنان به کاهش قصد فرزندآوری آن ها می انجامد.

کاهش خشونت خانگی علیه زنان می تواند قصد فرزندآوری را افزایش دهد. بنابراین کاهش خشونت خانگی علیه زنان باید در دستور کار تصمیم گیران ذی ربط قرار گیرد.