اثر مغناطیس بر تغییرات متابولیت های ثانویه قارچ گانودرما لوسیدوم به عنوان نمونه یک ارگانیسم یوکاریوتی

در فرآیندهای بیوتکنولوژی، افزایش تولید زیست توده و متابولیت های ثانویه، از شرایط اقتصادی بودن پروژه هاست. هدف از مطالعه حاضر بررسی امکان افزایش زیست توده و متابولیت های ثانویه قارچ Ganoderma lucidum با استفاده از میدان مغناطیسی به عنوان یک محرک غیر زنده بود. چهار سطح مغناطیس شامل 0، 20 ،40 و 60 میلی تسلا به مدت 0، 30، 60 و 90 دقیقه در سه تکرار بر میسلیوم با قطر یک سانتی متری قارچ خالص سازی شده، اعمال و بهترین تیمار براساس میزان رشد و فعالیت آنتی اکسیدانی انتخاب گردید. میزان ترکیب های ثانویه در میسلیوم های تحت میدان مغناطیس منتخب (60 میلی تسلا به مدت90 دقیقه) شامل بتولین، اسید بتولینیک، اسید آسکوربیک، آستاگزانتین، پلی ساکارید کل و آنتی اکسیدان ها اندازه گیری و با تیمار شاهد و قارچ طبیعی مقایسه گردید. نتایج نشان داد مغناطیس کردن باعث افزایش بیش از 2.5 برابری بتولین (یک تری ترپن ضد سرطانی قوی) نسبت به قارچ طبیعی و 3.7 برابری نسبت به میسلیوم شاهد شد. غلظت پلی ساکاریدها در بستر کشت میسلیوم تیمار شده و شاهد، به ترتیب 5.05 و 5.17 برابر قارچ طبیعی اندازه گیری گردید. میزان اسید گانودریک در میسلیوم تیمارشده (درون سلولی) و محیط کشت PDB (برون سلولی) بررسی شد. بیشترین مقدار اسید گانودریک (1.9 میلی گرم در میلی لیتر) در میسلیوم تیمارشده بدست آمد و قارچ طبیعی و محیط کشت PDB میزان تقریبا یکسانی (1.87 و 1.86 میلی گرم در میلی لیتر) از این ترکیب داشتند. میزان اسید بتولینیک (یک ترکیب ضدسرطانی مشتق شده از بتولین)، اسید آسکوربیک و آستاگزانتین به ترتیب در قارچ طبیعی بیشتر از تیمار 60 میلی تسلا مغناطیس به مدت 90 دقیقه و پس از آن در شاهد بود. درصد آنتی اکسیدان ها در شاهد، حدود 85% و در قارچ طبیعی و میسلیوم تیمار شده، حدود 75% بدست آمد. با توجه به نتایج، چشم انداز مناسبی برای بکارگیری کشت های درون شیشه‎ای (in vitro) قارچ گانودرما به جای بهره برداری از قارچ طبیعی و همچنین احداث مزارع پرخرج وجود دارد.