بی‏ طرفی مقر داوری بین‏ المللی در امر اثبات دعوا؛ «مطالعه تطبیقی در حقوق ایران و انگلیس

رسیدگی بی‏طرفانه و عادلانه و به دور از اعمال تشریفات دادرسی در دادگاه‏های ملی، یکی از اهداف اساسی نظام داوری بین‏المللی است. مثبت این نظر مواد 18 و 19 قانون داوری تجاری بین‏المللی ایران مصوب1376 و مواد 33 و 34 قانون داوری1996 انگلیس است. در چنین نظام حل و فصل خصوصی، حاکمیت اراده طرفین داوری به طرز چشم‏گیری در انتخاب قانون حاکم بر قواعد رسیدگی به دعوا پذیرفته شده است. علاوه بر آن، داوران با در نظر گرفتن دو اصل بنیادین رسیدگی صحیح و بی‏طرفانه (حق طرفین باید شنیده شود و به طور مساوی با آنان رفتار گردد)، در تعیین قواعد رسیدگی به دعوا از ابتکار عمل وسیعی برخوردار هستند. بدین جهت، ایده بی‏طرفی مقر داوری در امر اثبات دعاوی بین‏المللی قابل طرح و پذیرش است. با وجود این، پرسش تحت بررسی این است که در امر اثبات دعوا‏، مقر داوری بین‏المللی تا چه حدی بی‏طرف است؟ با توجه به قوانین داوری بین‏المللی، به نظر می‏رسد انعطاف‏پذیری شکلی مزبور در مقر داوری تا حدی پذیرفتنی است که با الزامات اساسی مربوط به امر اثبات دعاوی بین‏المللی معارضه نکند.