سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران در دوران اوباما و ترامپ (براساس تئوری رئالیسم تهاجمی میرشایمر و رئالیسم تدافعی والتز)

هدف پژوهش حاضر تشریح و تبیین عوامل و مولفه های موثر بر سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران در دوره اوباما و ترامپ است که با فراز و فرودهای بسیاری همراه بود. به لحاظ روشی، پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی مبتنی بر روش مرور نظام مند با تجزیه و تحلیل رفتار اوباما و ترامپ براساس رویکرد واقع گرایی تدافعی و واقع گرایی تهاجمی است. سیاست خارجی آمریکا براساس امنیتی کردن فعالیت های هسته ای و رفتارهای منطقه ای ایران قابل تبیین بوده و مولفه های آن عبارتند از شخصیت و اعضای کابینه و لابی های عبری- عربی. سیاست خارجی اوباما در قبال ایران با استفاده از رویکرد تعامل و فشار (قدرت هوشمند) موفقیت آمیز بود، ولی سیاست خارجی ترامپ با توجه به ماهیت تهاجمی و شکاف در اردوگاه غرب، ناکام ماند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که هر دو رییس جمهور سعی داشتند با ایجاد بحران های سیاسی، اقتصادی و تهدیدات نظامی در ابعاد داخلی و خارجی، منافع جمهوری اسلامی را به چالش بکشند. اوباما توانست با دستیابی به توافق هسته ای، فعالیت های هسته ای ایران را مهار کند، ولی ترامپ با خروج از توافق هسته ای، نه تنها نتوانست دستاوردهای اوباما را حفظ کند، بلکه دستاورد او در مهار ایران برای تامین منافع ملی آمریکا تقریبا هیچ بود.