ارزیابی ویژگی های عملکردی ژنوتیپ های گوار (لوبیای خوشه ای) تحت شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی پاسخ های عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گوار (Cyamopsis tetragonoloba L.) به آبیاری تکمیلی در شرایط دیم، مطالعه ای دو ساله در قالب کرت های نواری خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه های تحقیقاتی شیروان، کهنه کند و محمدآباد خراسان شمالی در سال های زراعی 1399-1398 به اجرا درآمد. فاکتور اصلی شامل سطوح آبیاری در سه سطح دیم، دو آبیاری (پس از کاشت و زمان دانه بستن) و سه آبیاری (پس از کاشت، هنگام تشکیل غلاف و زمان دانه بستن) و فاکتور فرعی شامل ژنوتیپ های گوار در چهار سطح شامل سه ژنوتیپ RGC-1077،RGC-1036 ، RGC-1025 و توده محلی چابهار بود. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که بین ژنوتیپ های مختلف تفاوت معنی داری به جز در صفت تعداد روز تا گل دهی وجود نداشت. از طرفی اثر تیمار آبیاری تکمیلی بر ویژگی های عملکردی نسبت به شرایط دیم مشهود بود، اما تفاوت معنی داری بین دو و سه بار آبیاری تکمیلی مشاهده نشد. عملکرد دانه گوار در سال اول و دوم در منطقه آشخانه به میزان (5/750 و 1/219 کیلوگرم در هکتار) برتر از بجنورد و شیروان است. بیش ترین عملکرد دانه (590 کیلوگرم در هکتار) در سال اول از تیمار دو بار آبیاری و در سال دوم (51/271 کیلوگرم در هکتار) از تیمار سه بار آبیاری به دست آمد. در بین ژنوتیپ های آزمایشی بیش ترین عملکرد دانه متعلق به ژنوتیپ RGC-1025 بود. به طور کلی می توان کشت گوار ژنوتیپ RGC-1025 را در منطقه آشخانه توصیه کرد.