تحلیلی بر نقش گروداران کلیدی در مدیریت تالاب های اقماری جنوب دریاچه ارومیه

رویکرد مدیریت زیست بومی نگاهی جامع نگر به مدیریت تالاب ها است که بر مدیریت مشارکتی و تعامل میان بخشی و فرابخشی دستگاه های دست اندرکار و جوامع محلی حوضه آبخیز تاکید دارد. با این وجود، تحلیل روابط و تعاملات گروداران در مدیریت تالاب ها، کمتر در مطالعات پیشین مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، پژوهش حاضر با بهره گیری از رویکرد تحلیل شبکه های اجتماعی به بررسی نقش و جایگاه گروداران کلیدی در شبکه همکاری سازمانی در تالاب های اقماری دریاچه ارومیه پرداخته است. بدین منظور پس از شناسایی گروداران کلیدی از روش نمونه گیری گلوله برفی و مصاحبه با دست اندرکاران و کنشگران موثر بر حفاظت و احیای تالاب، داده ها با ابزار مصاحبه و پرسشنامه گردآوری و ماتریس شبکه همکاری تشکیل شد. سپس داده ها در نرم افزار Ucinet با استفاده از شاخص های مرکزیت درجه ورودی، مرکزیت درجه خروجی و مرکزیت بینابینی تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که دستگاه ها دولتی مانند جهاد کشاورزی، شرکت سهامی آب منطقه ای و آب و فاضلاب شهری در مقایسه با سایر گروداران، بیشترین کنترل و قدرت در شبکه همکاری سازمانی برخوردار بوده و در مقابل سازمان های جامعه مدنی، همچون سازمانهای مردم نهاد، تشکل های کشاورزان از کمترین درجه مرکزیت ورودی برخوردارند. قدرت و نفوذ پایین سمن ها و تشکل های محلی در شبکه همکاری سازمانی، از علایم غلبه نظام برنامه ریزی متمرکز، از بالا به پایین و سلسله مراتبی در مدیریت حوضه آبخیز تالاب های منطقه است.