استفاده از شاخص های SPI و SPEI در ارزیابی تاثیر خشک سالی بر کیفیت منابع آب سطحی (مطالعه موردی: رودخانه کشف رود)

خشک سالی پدیده ای است که علاوه بر کمبود منابع آب، موجب کاهش کیفیت آب های سطحی می شود. هدف انجام این پژوهش بررسی تاثیر خشک سالی بر کیفیت آب رودخانه کشف رود می باشد. به منظور انجام مطالعه، آمار بارش، دما و داده های کیفی شش ایستگاه هواشناسی و هیدرومتری طی دوره آماری 30 ساله (1398-1368) استفاده شد. با استفاده از نتایج شاخص SPI و SPEI محاسبه شده، سال 1371 و 1392 به عنوان ترسالی و خشک سالی مشترک بین تمام ایستگاه ها انتخاب گردید. تغییرات پارامترهای کیفی آب در کل دوره آماری و خشک سالی و ترسالی بررسی شد. نتایج نشان داد میانگین پارامترهای کیفی آب در خشک سالی تغییرات قابل ملاحظه ای داشته اند. در تمامی ایستگاه ها غلظت پارامترهای TDS، EC، کاتیون های Ca، Mg و Na و آنیون های SO4-، HCo3- و Cl- در خشک سالی نسبت به میانگین درازمدت افزایش یافته است. حداکثر آن برای پارامتر کلر و در ایستگاه اولنگ اسدی به مقدار 7/66 میلی گرم بر لیتر می باشد. در مقابل، زمانی که شاخص های خشک سالی افزایش داشته و ترسالی رخ داده است، مقدار کلر 32/73 درصد کاهش داشته است. با توجه به افزایش دما در خشک سالی و افزایش مقدار EC، بیشترین درصد تغییرات در ایستگاه اولنگ اسدی با 70/73 درصد و کمترین آن در ایستگاه گلمکان 1/75 درصد می باشد. بر اساس نتایج، میانگین غلظت کاتیون ها و آنیون ها در ایستگاه اولنگ اسدی نسبت به ایستگاه گلمکان حدود 5 برابر افزایش نشان می دهد. در نهایت می توان نتیجه گرفت با کاهش میزان بارندگی، افزایش دما و شروع خشک سالی، کیفیت آب بخصوص در ایستگاه های پایین دست کاهش یافته است.