طبقه بندی و گونه شناسی سفال های مکشوف از سومین فصل کاوش پل بیستون

پل بیستون در شهر بیستون و برروی رودخانه دینورآب قرار دارد. براساس پژوهش های باستان شناختی این پل در دوره ساسانی پایه ریزی و به دلایلی ناتمام ماند. تا این که در دوران اسلامی تکمیل و چندین بار مورد مرمت قرار گرفت. در سال 1387، شرق پل کاوش گردید که علاوه بر کشف یافته های معماری، یافته های سفالی نیز از جنوب شرقی و شمال شرقی آن به دست آمد. پرسش های اصلی مطرح شده در این پژوهش آن است که یافته های سفالی مکشوف از پل بیستون مربوط به چه دوره یا دورانی است؟ سفال ها به کدام گونه های سفالی تعلق دارند؟ دلیل وجود سفال ها در پیرامون پل چیست؟ روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و براساس یافته های حاصل از مطالعات اسنادی و میدانی است. نتایج پژوهش فوق نشان داد که یافته های سفالین در دو گروه اصلی بی لعاب و لعابدار و گونه های بی لعاب ساده (نخودی، خاکستری، قرمز و قهوه ای)، بی لعاب منقوش (کنده، افزوده و قالبی)، لعابدار تک رنگ (ساده، کنده و قالبی) و لعابدار چندرنگ (اسگرافیاتو، قلم مشکی و آبی سفید) جای دارند. براساس مطالعات مقایسه ای اکثر سفال ها به دوره میانی اسلامی و به ویژه دوره ایلخانی تعلق دارند و به سفال های محوطه های کاروانسرای ایلخانی بیستون، بنای مغولی کنار گاماسیاب، سلطانیه، تخت سلیمان، اوجان، سامن، درگزین، آساوله، ارزانفود، زلف آباد، مشکویه، ویلاب تپه، هگمتانه،انداجین، تهیق، حسنلو، مالین باخرز، نیشابور و... شباهت دارند. اکثر قطعات سفالی همراه با ذغال، خاکستر، جوش کوره، استخوان جانوری و در کنار سازه های موقت کشف شده به احتمال می توان آن ها را به مرمتگران پل و گروه های کوچ رو نسبت داد.