تحلیل حق تامین اجتماعی اتباع بیگانه در چارچوب کارکردهای حقوقی و اداری سازمان تامین اجتماعی ایران با رویکرد حق محور

در رویکرد حق محور به تامین اجتماعی، افراد مقیم یک کشور فارغ از تعلق به سرزمین یا قلمرو جغرافیایی خاص و نیز عضویت در نظام سیاسی دولت- کشور، صرفا به این دلیل که انسان هستند مشمول حمایت های تامین اجتماعی از قبیل مستمری های بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت، بیمه درمان و...قرار می گیرند. لذا اتباع بیگانه نیز مستقلا و بدون نیاز به داشتن تابعیت کشوری که در آن سکونت و یا اقامت دارند از این حق برخوردارند و نظام های حقوقی داخلی می بایست در راستای تعهدات بین المللی و حقوق بشری خود بر موانعی که در برابر بهره مندی کامل اتباع بیگانه از حق تامین اجتماعی وجود دارد، فایق آیند. روند تضمین حق تامین اجتماعی اتباع بیگانه و حمایت از این حق درکشورهای مختلف با سرعت متفاوتی در حال طی شدن است. در نظام حقوقی داخلی، قانون تامین اجتماعی مصوب 1354 به عنوان قانون حاکم بر شاغلین مشمول قانون کار، اغلب اتباع بیگانه شاغل در ایران را تحت شمول قرار می دهد لذا بررسی این قانون و مقررات مرتبط با آن می تواند میزان پایبندی به رویکرد حق محور به مقوله تامین اجتماعی اتباع بیگانه در کشور را تا حدود زیادی تبیین نماید.