اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر انعطاف پذیری شناختی، تاب آوری و اضطراب مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونی شده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر انعطافپذیری شناختی، تابآوری و اضطراب مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونیشده انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونیشده شهر اصفهان در سال 1401 بود که تعداد 30 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در طی دو ماه  و 8 جلسه 120 دقیقهای مداخله تحلیل رفتار متقابل (ویدوزن، 2014) را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال، پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان اشپیلبرگر، با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد سنجش قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد مداخله تحلیل رفتار متقابل از یکسو منجر به بهبود انعطاف پذیری شناختی و تابآوری و کاهش اضطراب آشکار از سوی دیگر شد. ولی این مداخله بر کاهش اضطراب پنهان مادران تاثیر معنادار نداشت. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش میتوان بیان کرد که توجه به مشکلات روانشناختی مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونیشده امری ضروری است و مداخله تحلیل رفتار متقابل میتواند به عنوان مداخلهای موثر در بهبود مشکلات مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری برونیشده به کار گرفته شود.