سازو کارهای دستیابی به مزیت رقابتی گرایش ژئومکانیک نفت در دانشگاه های سطح یک شهر تهران

این پژوهش به بررسی و ارایه سازوکارهای دستیابی به مزیت رقابتی در گرایش ژیومکانیک نفت دانشگاه های صنعتی سطح یک شهر تهران می پردازد، هدف پژوهش استفاده از نتایج آن برای دستیابی به مزیت رقابتی گرایش ژیومکانفت دانشگاه های سطح یک شهر تهران در سطح ملی و بین المللی می باشد. رویکرد به کار گرفته شده در این پژوهش آمیخته (با طرح اکتشافی متوالی که با بررسی مقالات و کتب مرتبط با هوش رقابتی و مزیت رقابتی و مصاحبه شروع و سپس با کار کمی ادامه یافت) بوده است. همچنین این پژوهش از نظر استراتژی در بخش کیفی، تحلیل محتوا و در بخش کمی مقایسه ای از نوع پیمایشی بوده است. دستیابی به سازوکارهای مزیت رقابتی در دو مرحله کیفی و کمی اجرا شد. در بخش کیفی، علاوه بر بررسی متون و مقالات مرتبط، مصاحبه نیز با اعضاء هیات علمی مرتبط با گرایش ژیومکانیک نفت و گرایش های مرتبط با آن انجام شد که افراد مورد مصاحبه به روش هدفمند انتخاب شده بودند، انجام گردید و سازوکارها شناسایی گردید. سازوکارهای مشخص شده شامل، سازوکارهای آموزش و اطلاع رسانی، سازوکارهای پژوهشی، سازوکارهای بازار پژوهی، سازوکارهای اجرایی، سازوکارهای پایش و ارزشیابی است. در ادامه برای تعیین اهمیت هریک از سازوکارها پرسشنامه ای تهیه شده و با استفاده از پرسشنامه آنلاین در بین اعضاء هیات علمی مرتبط با گرایش ژیومکانیک نفت، مدیران و کارشناسان صنعت نفت و دانشجویان و دانش آموختگان گرایش توزیع گردید، نهایتا 53 پرسشنامه بدست آمد، که با استفاده از روش های آماری دلفی فازی و آزمون تی تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد از بین سازوکارهای مطرح شده سازوکارهای تدوین و اجرای برنامه های آموزشی؛ توسعه ارتباطات درون و برون دانشگاهی و برگزاری نشست های مشترک و مستمر با نمایندگان صنعت در بالاترین درجه اهمیت قرار دارد.