مدل یابی روابط ساختاری پیش بینی تاب آوری بر اساس بهزیستی روان شناختی و ارزش های شخصی با میانجی گری معنای زندگی در دانشجویان

این پژوهش با هدف مدل یابی روابط ساختاری پیش بینی تاب آوری بر اساس بهزیستی روان شناختی و ارزش های شخصی با میانجی گری معنای زندگی در دانشجویان اجرا شد. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی و از نوع معادلات ساختاری است. جامعه شامل تمام دانشجویان دانشکده ی علوم انسانی دانشگاه هرمزگان بود که از این بین، 247 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به پرسش نامه های تاب آوری کونور و دیویدسون (2003)، ارزش های شخصی شوارتز (2001)، معنای زندگی استگر (2006) و مقیاس کوتاه بهزیستی روان شناختی ریف (1989) پاسخ دادند. در تحلیل داده ها از روش همبستگی از نوع معادلات ساختاری و نرم افزار Spss و Amos استفاده شد. یافته ها نشان داد بهزیستی روان شناختی هم مستقیم و غیرمستقیم و با میانجی گری معنای زندگی بر تاب آوری اثر داشته و ارتباط مستقیم مثبت بر معنای زندگی دارد. معنای زندگی ارتباط مستقیم بر تاب آوری دارد. ارزش های شخصی نیز ارتباط مستقیم بر تاب آوری داشت اما فاقد ارتباط معنی دار با معنای زندگی است. این یافته ها بیانگر این بود که به طور کلی بهزیستی روان شناختی نقش مهمی بر تاب آوری افراد دارد و می تواند وجود معنای زندگی، اثر مضاعفی بر میزان تاب آوری داشته باشد. ارزش های شخصی نیز چنین تاثیری را بر تاب آوری دارد، با این حال، ضریب رابطه ی مستقیم بین ارزش های شخصی با معنای زندگی معنی دار نیست؛ که این نشان دهنده ی اهمیت فراوان ارزش های شخصی به تنهایی در استقامت افراد است. لذا، می توان از نتایج حاصل شده در راستای آگاهی بخشی و ارتقای شخصیتی افراد مختلف اقدام نمود.