ارزیابی مقاومت فشاری و نفوذپذیری بتن مسلح به گرافن اکساید با به بکارگیری نتایج حاصل از روش "محفظه استوانه ای"

نفوذپذیری را می توان از موثرترین عوامل کنترل کننده مقاومت و دوام بتن دانست. نفوذپذیری آب در مواد سیمانی تحت تاثیر عوامل داخلی شامل نوع شبکه بندی متخلخل مواد سیمانی و عوامل خارجی از جمله فشار اعمالی است. در پژوهش حاضر تاثیر گرافن اکساید بر میزان جذب آب اولیه و ثانویه ملات سیمان، اثر اعمال فشار هیدرواستاتیکی بر نفوذپذیری بتن مسلح به گرافن اکساید (GO) در دو جهت بتن ریزی و عمود بر آن با بکارگیری روش "محفظه استوانه ای" و همچنین تاثیر این نانو ذرات بر مقاومت فشاری و ناهمسانگردی مقاومت نمونه های بتنی بررسی شده است. یکی از دلایل مهم عدم استفاده از گرافن در کامپوزیت های سیمانی، آبگریز بودن آن بوده که باعث توزیع نامناسب گرافن در ساختار می گردد. خواص آبگریزی گرافن به واسطه پروسه عاملدار کردن شیمیایی و یا پوشش فیزیکی می تواند به خواص آب دوستی تبدیل شود. نتایج نشان می دهد که افزودن مقدار کمی گرافن اکساید می تواند باعث کاهش در جذب آب مویینه ملات سیمان و همچنین کاهش در میزان نفوذپذیری بتن در دو جهت بتن ریزی و عمود بر آن شود. در واقع با افزودن این نانو ذرات می توان مشخصه های انتقال آب در بتن و متعاقب آن دوام بتن را بهبود بخشید. همچنین نتایج مقاومت فشاری بتن حاکی از آن است که استفاده از این ذرات در مخلوط بتن می تواند باعث افزایش در مقاومت فشاری و کاهش ناهمسانگردی در مقاومت نسبت به نمونه کنترل شود. این موضوع را می توان به دلیل جهت گیری تصادفی ورق های گرافن اکساید در حجم بتن دانست.