شناسایی و اولویت بندی ریسک های بخش تولید در زنجیره تامین خوراک دام و طیور تحت شرایط عدم قطعیت- مطالعه موردی

امروزه شناسایی ریسک های صنایع تولیدی یکی از عوامل موثر در بهبود عملکرد زنجیره تامین سلامت می باشد. این مقاله با هدف شناسایی و ارزیابی ریسک های بخش تولید در زنجیره تامین خوراک دام و طیور در استان گلستان انجام شده است. برای این منظور، ابتدا ریسک های مربوط به واحدهای صنعتی غذایی خوراک دام و طیور با استفاده روش تجزیه وتحلیل حالات شکست و تاثیرات آن [1] (FMEA) شناسایی شده است و سپس با طراحی رویکرد ساختار شکست ریسک [2] (RBS)، شناسایی ریسک ساختارمندشده که آن باعث می شود جامعیت فاز شناسایی از منظر پوشش دهی ویژگی ها و مشخصه های پروژه افزایش یابد. سپس با به کارگیری روش بهترین- بدترین فازی [3] (F BWM) و دیمتل فازی [4] (F DEMATEL) به ترتیب وزن و روابط درونی شاخص ها محاسبه شده است. به منظور وزن دهی و اولویت بندی نهایی نیز از ترکیب دو روش بهترین- بدترین فازی و دیمتل فازی استفاده شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف و ماهیت، به ترتیب کاربردی و توصیفی می باشد. داده های مسیله هم به صورت کمی و هم به صورت کیفی می باشد و برای جمع آوری آنها از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که از میان ریسک های بخش تولید زنجیره تامین خوراک دام و طیور استان گلستان، ریسک شیوع بیماری کرونا بالاترین اولویت و همچنین ریسک افزایش فقر پایین ترین اولویت را به خود اختصاص دادند.