تدوین مدل ساختاری ایده آفرینی در آموزش معماری با سبک های خلاقیت و مهارت های فراشناختی و نقش میانجی راهبرد های یادگیری

از عمده ترین نظریه های آموزشی در معماری که به بررسی فرایندهای ذهنی و شناختی مربوط به طراحی می پردازد، نظریه های شناختی است. امروزه توجه روزافزونی به رویکرد شناختی در یادگیری و یاددهی وجود دارد؛ رویکردی که به طور خاص متناسب با آموزش معماری و شیوه یاددهی فرایند طراحی است. هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل ایده آفرینی در معماری از طریق سبک های خلاقیت و مهارت های فراشناختی و آزمون نقش میانجی راهبردهای یادگیری بود. این پژوهش از نوع همبستگی در قالب مدل معادلات ساختاری بود. در پژوهش حاضر جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان معماری دانشگاه فنی و حرفه ای دختران همدان به تعداد 600 نفر (درسال تحصیلی 1400-1399) است. روش نمونه‎ گیری، به شیوه در دسترس به تعداد 126 نفر انتخاب شد. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه های فراشناخت حالتی اونیل و عابدی، راهبردهای یادگیری وین اشتاین و پالمر، سبک های خلاقیت کرتون و سنجش ارزیابی ایده محقق ساخته و برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد که مدل با داده های پژوهش، برازش مناسبی دارد. مهارت های فراشناختی و سبک های خلاقیت هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم از طریق راهبردهای یادگیری بر ایده آفرینی دانشجو اثر مثبت و معنادار دارد. به دست اندرکاران آموزش معماری توصیه می شود جهت آموزش فرایند طراحی در دانشجویان می بایست به راهبردهای یادگیری، سبک های خلاقانه افراد و نیز توانایی فراشناخت حالتی مرتبط با طراحی توجه شود.