سنجش ریسک سیستمیک و تاثیر متغیرهای بنیادی برآن در سیستم بانکی کشور

هدف این مقاله سنجش ریسک سیستمیک و تاثیر متغیرهای بنیادی برآن در سیستم بانکی کشور بود. در این راستا از اطلاعات بازه زمانی 1390-1399 استفاده شد. در بخش ابتدایی شاخص های ریسک سیستمیک برآورد گردید سپس تاثیر متغیرهای بنیادی سیستم بانکی کشور و همچنین ثبات مالی بر آن مورد ارزیابی قرار گرفت. در راستای برآورد مدل از روش کسری نهایی مورد انتظار (MES) و داده های پنلی استفاده شد. شاخص ریسک سیستمیک در این تحقیق از محاسبه درجه اهرم (اندازه بدهی)، اندازه بازار و کسری نهایی مورد انتظار (MES) به دست می‏آید تا در نهایت بتوان عوامل تاثیرگذار بر آن را مدل‏سازی نمود. در این پژوهش ابتدا به سنجش انواع مدل‏های مختلف سنجش ریسک سیستمیک با توجه به خطای پیش‏بینی پرداخته شده است و سپس با مدل بهتر انتخاب شده به سنجش ارتباط میان ریسک سیستمیک و نسبت‏های مهم سیستم بانکی کشور پرداخته می‏شود. نتایج نشان داد که میان متغیرهای مستقلی همچون نرخ تورم، بدهی‏های خارجی، بدهی‏های دولت، رشد نقدینگی، نرخ تسهیلات غیرجاری، نسبت بدهی و نسبت ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام به ارزش بازاری ارتباط مثبت معنی‏دار و متغیرهای مستقلی همچون بازدهی شاخص کل بورس اوراق بهادار، نرخ رشد تولید ناخالص داخلی و بازده دارایی‏ها ارتباط منفی معناداری با شاخص ریسک سیستمیک در بین سیستم بانکی کشور وجود دارد.