گونه شناسی تجربه زیسته زنان حاشیه نشین از امنیت

دامنه ی وسیع بحران ها و آسیب های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی محله «مرتضی گرد» اهمیت مطالعه پدیده ی امنیت زنان و بازنمایی تجربه های ناامنی آن ها را ضروری می سازد. واکاوی روایت های زنان حاشیه نشین مرتضی گرد از مسیله امنیت و عوامل تمایزدهنده تجربه زیسته آن ها و نمودهای متفاوت از مقوله ناامنی در بین زنان حاشیه نشین موضوع این مطالعه بوده است. این پژوهش با رویکرد امیک و در پارادایم تفسیرگرایی به دنبال شناخت جهان اجتماعی کنشگران و چگونگی برساخت آن ها از مسیله امنیت و پدیدارشناسی ناامنی است؛ بدان معنا که درک، تفسیر و بازنمایی پدیده امنیت ازنقطه نظر سوژه ها و افراد درگیر در این رخداد موردمطالعه قرارگرفته است. نمونه گیری پژوهش حاضر، بر اساس نمونه گیری هدفمند بوده و محقق با 29 نفر از زنان 16 تا 65 سال دارای تجربه زیسته حاشیه نشینی را مورد مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته قرار داده است. در این مطالعه تلاش شد تا سوژه ها با حداکثر تنوع در ویژگی های جمعیتی چون سن، جنس، وضعیت اشتغال، تحصیلات، وضعیت تاهل و فرزندان در تجربه پدیده انتخاب شوند. تحلیل داده های کیفی با روش تماتیک انجام شده است. یافته حاکی از وجود سنخ های متنوعی از ناامنی شامل: ناامنی در حوزه های اجتماعی، جنسی، جانی، خانوادگی، انتظامی، اقتصادی، غذایی، روانی، حیثیتی، شهری، محیطی -بهداشتی، سلامتی و درمان، تعاملات و ارتباطات و در نهایت احساس ناامنی نسبت به آینده است. تجربه حس بی قدرتی و عدم عاملیت، مقوله هسته ای است که با مفهوم عدم توانایی برای هرگونه تغییر جهت بهبود یا اصلاح یا حتی کنترل بر زوایای مختلف زیست یک زن در این منطقه، گره خورده است.