بازپژوهی در شناخت شئون شارع و کاربرد آن در استنباط احکام شرعی

مهمترین و پرکاربردترین منبع استنباط احکام شرعی «سنت» است. در تعریف سنت سه شاکله قول، فعل و تقریر معصوم، مقبول دانشمندان فقه و اصول است. برخی سه شاکله یادشده را به قید غیرعادی، متصف و مقید کرده اند؛ چنین قیدی برای احتراز از برخی جنبه های زندگی معصومان(ع) است که از این جنبه ها به شیون یاد شده است. تعداد و نام های این جنبه ها یا شیون، محل بحث و گفت وگوست. از سوی دیگر، سنت معصومان را باید از روایات نقل شده بیابیم، ولی همه روایات بیانگر سنت نیست. این روایات حاکی از شیون گوناگون شارع یا همان معصومان(ع) است. بنابراین، برای استنباط احکام ثابت و دایم شرع باید روایات دربردارنده این احکام را از غیر آن جداسازی کنیم. یکی از راه های تفکیک روایات حاوی احکام شرعی از غیر آن، تشخیص شان مبنای آن روایت است که مهمترین راه حل این مهم، کمک گرفتن از قراین و نشانه هاست.در این نوشتار سعی شده است شیون شارع بر مبنای آیات قرآن برشمرده و اقسام قراین در تشخیص شیون شارع با ذکر مثال هایی از فقها مطرح شود و در پی پاسخ گویی به این دو سوال هستیم که اعتبار و حجیت این قراین تا چه اندازه است؟ و در صورت کمک نکردن قراین، چگونه شان مبنای روایت را بیابیم؟