ارزیابی چرخه عمر با تلفیق مدلسازی اطلاعات ساختمان و متغیرهای اقلیمی-منطقه ای

با گسترش نقش قابل ملاحظه صنعت معماری، مهندسی و ساخت در مصرف جهانی انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای، توسعه ی مبانی طراحی پایدار و کاهش اثرات زیست محیطی از اهمیت روز افزون برخوردار شده است. در این راستا استفاده از مدلسازی اطلاعات ساختمان و به کار گیری آن در ارزیابی چرخه عمر در مراحل اولیه طراحی روش قابل اطمینانی برای ارزیابی مبانی توسعه پایدار در ساختمان ها است. در نتیجه تعدد عواملی که در ارزیابی پایداری یک ساختمان اثرگذارند، هنگام بهینه سازی اثرات ناشی از ساخت و بهره برداری از یک ساختمان نقش متغیرهای اقلیمی و منطقه ای گاها مورد توجه قرار نمی گیرد. این پژوهش، متغیرهای اقلیمی- منطقه ای و تاثیر آن ها را در ارزیابی چرخه ی عمر ساختمان و مصرف سالانه انرژی آن مورد بررسی قرار می دهد. بدین ترتیب سه مدل یکسان در سه موقعیت با اقلیم متفاوت در آمریکای شمالی (بوستون، آریزونا و کبک) توسعه داده شده و ارزیابی چرخه عمر برای این سه مدل در دو سناریوی مختلف بررسی شده است. نتایج نشان داد با استفاده از مصالح مناسب که با ویژگی های آب و هوایی منطقه سازگاری دارد، بیش از %28 در مصرف انرژی سالانه ساختمان در مرحله ی بهره برداری صرفه جویی شود. گرچه لایه عایق حرارتی به کاهش مصرف انرژی کمک می کند، اما موجب افزایش %3 در مقدار گازهای گلخانه ای انتشار یافته در طول چرخه عمر مدل می شود. این مقدار با توجه به این که حجم عایق حرارتی به کار گرفته شده در مجموع کمتر از %2 از حجم کل مدل است، مقدار قابل تاملی است.