بررسی تاثیر شاخص های مطلوبیت فضاهای عمومی بر میزان تحقق حق به شهر (نمونه موردی: کاشان)

فضاهای عمومی مهم ترین بخش شهرها هستند، چراکه بیشترین برخوردها و کنش های متقابل میان افراد در آن ها به وقوع می پیوندد و شامل تمامی بخش هایی هستند که مردم به آن ها دسترسی فیزیکی و بصری دارند. در سال های اخیر هم زمان با ازدست رفتن کارایی ساختارهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شهر، بحران های شهری با مطالبات شهروندی رخ نشان می دهند و از «حق به شهر» سخن می رود. حق به شهر ابزار مفهومی مناسبی را برای نقد وضع موجود شهرها فراهم می آورد. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر شاخص های مطلوبیت فضاهای عمومی بر میزان تحقق حق به شهر انجام شد. این مطالعه، توصیفی  تحلیلی و به روش پیمایش انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد بین متغیر میزان مطلوبیت فضاهای عمومی و متغیرهای سه گانه حق به شهر یعنی اختصاص دهی به شهر، سرزندگی فضاهای شهری و مشارکت، در سطح معنی داری کم تر از 05/0 رابطه معنی دار و مستقیمی برقرار است. بدین معنی که از دیدگاه شهروندان با افزایش سرزندگی فضاهای شهری به میزان مطلوبیت فضاهای عمومی افزوده می شود و با افزایش مشارکت شهروندان به همان میزان می توان انتظار داشت که مطلوبیت فضاهای عمومی از دیدگاه شهروندان افزایش یابد و با افزایش رضایت شهروندان از اختصاص دهی مطلوب فضاهای شهری میزان تحقق حق به شهر نیز افزایش یابد.