آیین ازدواج در شاهنامه فردوسی و تاثیرگذاری آن بر اقوام لر و بختیاری

 همسانیهای فراوانی میان فرهنگ عامه امروزی و آیینهای کهن ایرانی دیده میشود. از آنجا که بنمایه های اساطیری و حماسی از فرهنگ عامه برخاسته اند، در میان آنها پایدار میمانند. تاکنون نیز یکسانیهای فراوانی میان مضامین شاهنامه فردوسی و فرهنگ عامه مردم این روزگار دیده میشود. هدف این پژوهش اثبات همسانی میان آیین باستانی ازدواج، در شاهنامه فردوسی، با شکل کنونی آن در فرهنگ عامه اقوام لر و بختیاری است. سطح فکری و معنایی این اشتراکات که از پایه های اساسی سبک شناسی است در این پژوهش مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد.

 روش بررسی و مطالعه در این پژوهش تحلیلی-توصیفی با بهره گیری از شیوه کتابخانه ای و همچنین جستجوی میدانی و بهره مندی از نظریات صاحب نظران حوزه شاهنامه پژوهی و مصاحبه با آگاهان حوزه فرهنگ عامه است.

 با کاوش در شاهنامه میبینیم از مباحث آیینی و کهنی سخن رفته است که امروز نیز در فرهنگ عامه قابل مشاهده است. با بررسی آداب اقوام لر و بختیاری، همسانیهای فراوان میان آیین کهن و شکل کنونی آنها مشاهده میگردد. بسیاری از این آداب، همچنان در میان مردم برگزار میشوند که هم نشان از پویایی آنها در روزگار کنونی دارد و هم گویای پاسداشت مردم از این داشته های کهن میباشد؛ داشته هایی که متناسب با شرایط زمان به نیازهای فرهنگی هر دوره پاسخ میگویند.

 میان آیینهای شاهنامه فردوسی و فرهنگ عامه مردمان لر و بختیاری، همانندیهای فراوانی وجود دارد. این مردم در درازنای روزگار، در آیین خویش از شاهنامه الگو پذیرفته و این یگانگی را حفظ نموده اند. پژوهش حاضر به اثبات همانندیهای آیینی میان ازدواج در میان این مردمان و شاهنامه فردوسی، از جهت فکری و معنایی میپردازد.