اثر سولفات روی و تنش کلرید سدیم بردو پایه قزوینی و بادامی زرند پسته در شرایط گلخانه ای

به منظور بررسی ویژگی های دو پایه ی پسته بادامی زرند و قزوینی تحت تیمار سولفات روی و تنش کلرید سدیم آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه ی شهرداری قم در سال های 97-1396 انجام شد. تعداد 1512 عدد بذر دو پایه از پژوهشکده پسته کشور تهیه شد. سیستم ریشه ی دانهال ها با محلول  نیم غلظت هوگلند تغذیه شدند، دانهال ها در معرض چهار سطح شوری کلرید سدیم  صفر (شاهد)، پنج، ده و 15 دسی زیمنس بر متر و سه سطح روی از منبع سولفات روی آبدار (ZnSO4.7H2O) شامل صفر (شاهد)، یک و پنج میکرومولار قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمار شوری 15 دسی زیمنس بر متر سبب کاهش ارتفاع دانهال، وزن تر برگ، کسر مولی کلسیم و گروه های سولفوهیدریل ریشه گردید. با افزایش سطح تنش کلرید سدیم، نسبت پتاسیم به سدیم کاهش، ولی نشت یونی روی و فعالیت کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز افزایش یافت. تیمار 5 میکرومولار روی سبب افزایش وزن تر برگ، ارتفاع دانهال، کسر مولی کلسیم در برگ، غلظت گروه های سولفوهیدریل در ریشه و کاهش نشت یونی روی گردید. نتایج نشان داد ریشه پایه ی قزوینی در مقایسه با بادامی زرند گروه های سولفوهیدریل و نسبت پتاسیم به سدیم بیشتر و نشت یونی روی کمتری دارد، بنابراین پایه ی قزوینی در مقایسه با پایه ی بادامی زرند در برابر تنش کلرید سدیم متحمل تر است.