الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انتروکوکوس های جدا شده از عفونت های بیمارستانی در بیمارستان امام خمینی اهواز

انتروکوکوس ها باکتری های فرصت طلبی هستند که در صورت کلونیزاسیون می توانند بیماری زا شوند. مقاومت به آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده توسط انتروکوکوس ها که باعث عفونت های بیمارستانی می شوند، نگران کننده است، که نیاز به استفاده خردمندانه، مسیولانه و مبتنی بر شواهد از آنتی بیوتیک ها دارد. این مطالعه با هدف بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انتروکوکوس های جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان امام خمینی اهواز انجام شد.

داده های این مطالعه مقطعی توصیفی از مهر تا اسفند سال 1399 در بخش میکروب شناسی بیمارستان امام خمینی جمع آوری شد. 90 نمونه از بیماران 1 تا 99 ساله مبتلا به عفونت بیمارستانی وارد مطالعه شدند. نمونه ها شامل کشت ادرار، سواب زخم، سواب واژینال، کشت خون، کاتتر، خلط، برونکواسپیرات، مایع مغزی-نخاعی و موارد دیگر (آبسه، درناژ، مایع کشت و مواد چرکی) بود. حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن آگار سنجیده شد.

انتروکوکوس ها از 53 نمونه ادرار، 10 نمونه خون، 1 نمونه مایع مغزی نخاعی، 1 نمونه آبسه، 2 نمونه قرنیه، 9 نمونه زخم و 14 نمونه ترشحات دیگر جمع آوری شدند. مقاومت سویه های انتروکوک در برابر سیپروفلوکساسین، آمپی سیلین، ایمی پنم و اسید نالیدیکسیک بترتیب 66/7%، 42/6%، 55/6% و 93/3% بود. بیشترین حساسیت ایزوله های انتروکوکوس در برابر آمپی سیلین (42/6%) مشاهده شد. 43/3% نمونه های به دست آمده از مردان و 56/7 %از زنان بود.

درصد قابل توجهی از سویه های انتروکوکوس نسبت به سیپروفلوکساسین، ایمی پنم، نالیدکسیک اسید مقاوم هستند. به منظور جلوگیری از افزایش مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های رایج باید از تجویز بدون نسخه و استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک های در دسترس اجتناب نمود.