مدیریت منابع آب زیرزمینی آبخوان قم-کهک با استفاده از شبیه سازی و اعمال گزینه های مختلف مدیریتی

اعمال گزینه های مدیریتی برای استفاده از منابع آب زیرزمینی به منظور جلوگیری از نابودی آبخوان و خسارت های ناشی از افت تراز آب ضروری است. در این مطالعه، با استفاده از مدل های GCM و GMS، متغیرهای اقلیمی و آبخوان قم-کهک در دوره مشاهداتی 16 ساله (2017-2001) شبیه سازی و واسنجی شدند. 10 گزینه مختلف مدیریتی، (1) افزایش 15 درصد برداشت بدون لحاظ تغییر اقلیم، (2) افزایش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (HadCM3-A2)، (3) افزایش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (Hybrid-A2)، (4) افزایش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (HadCM3-B2)، (5) افزایش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (Hybrid-B2)، (6) کاهش 15 درصد برداشت بدون لحاظ تغییر اقلیم، (7) کاهش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (HadCM3-A2)، (8) کاهش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (Hybrid-A2)، (9) کاهش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (HadCM3-B2)، (10) کاهش 15 درصد برداشت با لحاظ تغییر اقلیم (Hybrid-B2) تعریف و اثرات اعمال آنها بر تراز آب زیرزمینی تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که گزینه های مدیریتی اول و ششم بهترین گزینه ها بودند. در گزینه اول با افزایش برداشت، تراز 18/2 متر و کم تر از بقیه گزینه ها کاهش یافت. در گزینه ششم با کاهش برداشت تراز 14/2 متر و بیش تر از سایر گزینه ها افزایش یافت. بیش ترین کاهش تراز و کم ترین افزایش تراز آبخوان در مدت 16 سال به ترتیب مربوط به گزینه های سوم و هشتم به اندازه 38/2 متر و 94/1 متر بودند. گزینه مدیریتی سوم بیش ترین تاثیر را بر کاهش تراز و گزینه ششم بیش ترین تاثیر را بر افزایش تراز آبخوان داشت.