مبانی فقهی موسیقی در اسلام

موسیقی دونوع است موسیقی اصوات و آهنگهایی که انسان را در عوالمی غیرقابل توصیف، سیر می دهد و بر اعصاب و تمام وجود انسان تاثیر می گذارد. موسیقی اعم از غناست هرچند در بین لغت شناسان در تفاوت یا تشابه آن دو اختلاف نظر است.طرب حالتی در اثر احساسات شدید، که باعث بروز حرکات و رفتارخاصی می شود و به دو نوع طبیعی و مصنوعی تقسیم می شود. برخی فقها همچون نجفی اصفهانی طرب را همان عروض حالت سبکی در انسان میداند که زایل شدن عقل را به همراه دارد.ترجیع و تطریب با با زببایی صوت، عام و خاص مطلق است و مراد از اطراب دو مفهوم غنا، اطراب شانی است. اسلام موسیقی مطرب را دارای حرمت می داند طبق قرآن و سنت پیامبر اکرم(ص).اسلام موسیقی مبتذل و مطرب را حرام می دانند نه مطلق موسیقی را. این مقاله با استفاه از روش توصیفی و کتابخانه ای به تشریح نظرات فقهای اهل تسنن و اهل تشیع در خصوص مبانی فقهی موسیقی بپردازد.