پاسخ های فیزیولوژیک Spirulina platensis به نانوذرات تیتانیوم و سیترات

به منظور بررسی اثر تحریک کنندگی نانوذرات TiO2 بر میزان رشد و افزایش برخی متابولیت ها در میکروجلبک Spirulina platensis، فرم های آناتاز و روتایل نانوذره در مقایسه با فرم بالک، در حضور و یا عدم حضور سیترات، بر روی میکروجلبک تاثیر داده شدند. بیشترین مقدار کلروفیل a، کاروتنویید، فیکوسیانین (PC)، آلوفیکوسیانین (APC) و فیکواریترین (PE) در روز سوم آزمون مشاهده شد. بیشترین PC، توسط روتایل و بیشترین مقدار APC و PE توسط آناتاز (با سیترات یا بدون آن) به دست آمدند. نانوذره روتایل (با سیترات یا بدون آن)، بهتر از نانوذره آناتاز و حتی فرم بالک سبب افزایش زی توده خشک و سرعت رشد ویژه ماکزیمم (µm) شد. افزایش کربوهیدرات توسط نوع بالک و تاحدودی نانوذره روتایل تحریک شد. غلظت های کم نانوذرات در افزایش رنگدانه های PC، APC وPE غالبا تاثیر بهتری داشتند. افزودن سیترات بدون TiO2، سبب تحریک تولید آستاگزانتین، لیپید، پروتیین وROS شد. تیمار همزمان سیترات و تیتانیوم، توانست تاحدودی تاثیرات منفی نانوذرات بر شاخص هایی نظیر وزن خشک را کاهش دهد، اما درکل، تاثیر آن به فرم TiO2 و نیز زمان تنش بستگی داشت. فعالیت آنتی اکسیدانی، توسط فرم بالک تحریک و سبب کاهش مالون دی آلدهید (MDA) شد، اما افزایش میزان MDA توسط نانوذرات مشاهده و بیشترین میزان ROS در تیمار با روتایل به همراه سیترات در روز سوم، ملاحظه شد. درمجموع، تاثیرات تحریک کننده  TiO2بر بهبود شاخص های میکروجلبک S. platensis و یا تاثیرات منفی آن به فرم و غلظت TiO2، وجود و یا عدم وجود سیترات و نیز مدت زمان تیمار بستگی داشت.