کاربست معماری بیومیمتیکس در پوسته های ساختمانی با الگوبرداری از اسکلت توتیای دریایی

بشر می تواند پاسخ بسیاری از سیوالاتش را از طریق تجربه، آزمایش و تحقیق و خلق فرضیات جدید پیدا کند. اما شاید طبیعت بهترین مرجع برای یافتن این پاسخها باشد. طبیعت همه پاسخ ها را دارد و این انسان ها هستند که به تدریج شیوه جواب گرفتن از طبیعت را می آموزند. از ابتدای قرن بیستم، سازه های بتنی با پوسته دوبل منحنی در طراحی معماری و ساخت وسازهای ساختمانی مورد استفاده قرارگرفته اند. پوسته های یکپارچه به خاطر اینکه هندسه شان بارها را از طریق نیروهای غشایی انتقال می دهد، سختی بالایی نشان می دهند؛ اما این پوسته ها عمدتا توسط سیستم های مشبک مقرون به صرفه تر جایگزین شده اند. ازآنجایی که سیستم های مشبک با قطعه های شیشه ای یا فلزی مسطح پوشانده می شوند، نه به بازده سازه ای پوسته های یکپارچه می رسند و نه ظرافت معماری شان در یک انحنای پیوسته جلوه می کند. پوسته توتیاهای دریایی بسیار سازگاریافته یک پوسته مدولی و چندصفحه ای را با طراحی انعطاف پذیر، منحنی، و همچنین هموار یک سازه یکپارچه ترکیب می کند. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و آزمایشگاهی است که برای کاربرد بیومیمتیکس در طراحی پوسته-های ساختمانی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بازده سازه ای اسکلت توتیای دریایی و اصول آن می تواند برای نوآوری ها و ابداعات در علوم مهندسی و طراحی معماری به کار بسته شوند، درحالی که هم زمان می توانند برای تشریح سازگاری های زیستی بیولوژیکی استفاده شده و ساختمان پوسته توتیای دریایی با استفاده از تکنیک های عکس برداری مدرن و همچنین تاییدشده مثل میکروسی تی (μCT)، ذره بینی الکترونی (SEM)، و تکنیک های متنوع تصویربرداری نوری موردبررسی قرار می گیرد.