بررسی تاثیر سیاستگذاری ها و برنامه های دولت ها در مشارکت اجتماعی و سیاسی دولت های پس از انقلاب اسلامی بر روند اعتماد سیاسی جامعه بلوچستان

یکی از پارامترهای مهم در مشارکت های اجتماعی، اعتماد سیاسی است. اعتماد یکی از جنبه های مهم روابط انسانی و زمینه ساز مشارکت و همکاری میان اعضای جامعه است. اعتماد باعث تسریع مبادلات در زمینه های مختلف شده و منجر به همکاری و تعامل بیشتر در جوامع قومی می گردد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش مشارکت اجتماعی در ارتقاء اعتماد سیاسی در بلوچستان ایران، پس از انقلاب اسلامی می باشد. چارچوب نظری این تحقیق بر مبنای سرمایه اجتماعی مبتنی بر نظریه فوکویاما و زتومکا درباره ارتباط متقابل بین مشارکت اجتماعی و اعتماد سیاسی است. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی بوده و برای گردآوری داده ها از مطالعه میدانی، منابع کتابخانه ای اینترنتی و مصاحبه استفاده شده است. یکی از عوامل اصلی کاهش مشارکت بلوچ ها در ساختار بالای اداری و سیاسی، بی اعتمادی سیاسی حکومت نسبت به جامعه بلوچستان می باشد که این امر، نتیجه ساختارهای اجتماعی و سیاسی جامعه است که ریشه در فرهنگ اعتماد و روابط متقابل آنها داشته و حاصل رویدادها و ذهنیات گذشته جامعه بلوچستان از روش های رفتاری حکومت های تمرکزگرای استبدادی و خودکامه پیش از انقلاب، نسبت به آنهاست. رفتارها و باورها به عنوان یک ساختار نسبتا بادوام رفتارها و باورهای سیاسی جامعه بلوچستان و حکومت مرکزی را درگذشته و حال شکل داده و هدایت می کند. به دلیل همین موضوع، در جامعه بلوچستان نسبت به اتخاذ سیاست های حکومت، بی اعتمادی نسبی وجود دارد.