مقایسه تولید بیوفیلم و توزیع ژن های حدت در بین استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از انسان و سگ

پیشینه: 

استافیلوکوکوس اوریوس یک پاتوژن مهم انسانی و حیوانی است که به دلیل عوامل حدت متعدد می تواند سبب ایجاد عفونت های طیف وسیعی شود.

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه توانایی تشکیل بیوفیلم با عوامل حدت مختلف مانند تحرک باکتری ها، ژن های کد کننده پروتیین های مرتبط با بیوفیلم و لوکوسیدین پانتون-ولنتاین (PVL) در استافیلوکوکوس اوریوس های جدا شده از انسان و سگ بود.

در مجموع 60 جدایه انسانی (30 MSSA و 30 MRSA) و 17 جدایه سگی (همه MSSA) از استافیلوکوکوس اوریوس برای توانایی تولید بیوفیلم، سنجش تحرک و حضور ژن های کد کننده فاکتورهای حدت شامل ica (کد کننده چسبندگی بین سلولی)، bap (کد کننده پروتیین مرتبط با بیوفیلم)، fnbA (کننده پروتیین A اتصال دهنده فیبرونکتین)، cna (کد کننده پروتیین اتصال به کلاژن)، pvl (کد کننده PVL) مورد ارزیابی قرار گرفتند.

جدایه های حیوانی استافیلوکوکوس اوریوس، تولید بیوفیلم بهتری نسبت به جدایه های انسانی داشتند (P=0.042) همچنین MSSA های انسانی در مقایسه با MRSA حیوانی تولید بیوفیلم مناسب تری داشتند (P=0.013). نتایج ما نشان داد که ژن های cna، fnbA، و ica (به ترتیب 5/67، 2/66 و 9/42%) نسبت به ژن های bap و pvl (به ترتیب 0% و 8/7%) شیوع بیشتری داشتند. ژن ica به طور معنی داری در سویه های انسانی در مقایسه با سویه های حیوانی شایع تر بود (n=31/60 vs. n=2/17, P=0.008)، در حالی که ژن cna در سویه های حیوانی بیشتر از انسانی بود (n=15/17 vs. n=37/60, P=0.0201). همبستگی معنی داری بین تشکیل بیوفیلم در جدایه های حیوانی و وجود ژن های fnbA (P=0.029) و ica (P=0.001) مشاهده شد.

مطالعه حاضر ارتباط بین تولید بیوفیلم و وجود ژن های خاص مرتبط با بیوفیلم را در بین جدایه های حیوانی و همچنین تولید بیوفیلم قوی تر در بین جدایه های انسانی و حیوانی MSSA را نشان داد.