بررسی تاثیر ارتباط درمانی مبتنی بر نظریه پپلاو بر میزان اضطراب و تاب آوری بیماران بستری در بخش کرونا بیمارستان خاتم الانبیا تهران در سال 1401
در راستای کاهش استرس و اضطراب ناشی از شیوع بیماری کووید- 19، متغیر روان شناختی سودمند و اثربخشی همچون تاب آوری، می تواند نقش سازگارانه ایفا کند. همچنین، ارتباط درمانی یک ارتباط معنی دار و هدفمند بین پرستار و بیمار در جهت حل مشکلات بیمار و ایجاد واکنش های سازگارانه می باشد.
در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد، با استفاده از پرسشنامه های اضطراب کرونا و تاب آوری کونور و دیویدسون، 60 نفر از بیماران واجد شرایط و تخصیص تصادفی در گروه مداخله و شاهد (30 نفر)، مراحل ارتباط درمانی مبتنی بر نظریه پپلاو (آشنایی، شناسایی، بهره برداری برنامه ریزی مراقبتی و ارزشیابی و اختتام) با هماهنگی قبلی و با توجه به برنامه درمانی بیماران کرونایی انجام شد. اطلاعات از طریق آزمون های آماری پارامتری و ناپارامتری با استفاده از نرم افزار نسخه ی 22 spss تحلیل شد.
میانگین شاخص اضطراب کرونا در گروه مداخله، از 21/0±95/1، به 11/0±68/1 بعد از مداخله کاهش یافت. همچنین میانگین شاخص تاب آوری در گروه مداخله، از 46/0±93/1، به 28/0±34/2 بعد از مداخله افزایش یافت که نتایج آزمون تی زوجی نشان دهنده اختلاف آماری معناداری قبل و بعد در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد است (001/0>p). بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، اختلاف شاخص اضطراب کرونا و تاب آوری، بین دو گروه مداخله و کنترل در مرحله بعد از مداخله از لحاظ آماری معنادار بود (001/0>p).
با توجه با تاثیر مدل ارتباط درمانی مبتنی بر نظریه پپلاو بر اضطراب و تاب آوری، انجام مداخلات آموزشی جهت استفاده بیماران مبتلا به بیماری های مزمن و مراقبین از روش ارتباط درمانی و همچنین کاربرد نتایج روش ارتباط درمانی مبتنی بر روش پپلاو جهت استفاده بحران ها و اپیدمی های پیش رو توصیه می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.