بررسی پاسخ دینامیکی ستون های اختلاط عمیق و ستون های شنی در لایه روانگرا با ضخامت مختلف

روانگرایی یکی از مخرب ترین پدیده های ژیوتکنیکی می باشد که باعث ایجاد خسارت سنگین به سازه ها و شریان های حیاتی می شود. شناخت درست از پاسخ دینامیکی ساختگاه بهسازی شده با روش های نوین و مقایسه آن با حالت بهسازی نشده می تواند توانایی مهندسان برای انتخاب روش بهسازی مناسب و مختص هر ساختگاه را ارتقا دهد. قبل از احداث سازه ها بر روی زمین مستعد روانگرایی، ضرورت بهسازی ساختگاه و برطرف کردن مشکل ژیوتکنیکی دارای اهمیت می باشد. از جمله روش های نوین بهسازی می توان به استفاده از ستون های اختلاط عمیق و ستون های شنی اشاره کرد. در این مطالعه نتایج یک سری آزمایش های میزلرزه در محیط g1 توسط جعبه انعطاف پذیر بر روی فونداسیون مستقر در سطح زمین قابل روانگرا و مسلح شده با دو نوع تکنیک ستون های اختلاط عمیق و ستون های شنی مورد بررسی قرار گرفته است. پاسخ های دینامیکی سیستم زمین مسلح شده و فونداسیون در ضخامت های مختلف لایه روانگرا و به علاوه فرکانس حرکت ورودی متفاوت در قالب رفتار تنش-کرنش، تغییرات مدول برشی سکانتی، اضافه فشار آب حفره ای و کرنش برشی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که ضخامت لایه روانگرا بر پاسخ های دینامیکی خاک از جمله رفتار تنش-کرنش خاک و پارامتر مدول برشی سکانتی تاثیر قابل تاملی می گذارد. با افزایش ضخامت لایه روانگرا مقادیر مدول برشی و کرنش برشی توده بهسازی شده به ترتیب کاهش و افزایش پیدا می کند. همچنین عملکرد دینامیکی ستون های اختلاط عمیق در لایه های ضخیم در مقایسه با ستونهای شنی مناسب تر می باشد، در عین حال در ضخامت های کمتر رفتار دینامیکی ستون های شنی به ستون های اختلاط عمیق نزدیک تر می شود.