اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی روی تنیدگی،انعطاف پذیری شناختی و استحکام روانی مادران دارای فرزند با اختلالات یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های مثبت اندیشی بر تنیدگی، انعطاف پذیری و استحکام روانی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات یادگیری انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات یادگیری شهرستان شاهرود در سال 1401 بود؛ که به مراکز توانبخشی مرتبط با اختلالات یادگیری این شهر مراجعه کرده بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از آنها انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای تحت مداخله ی مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرند . آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله و همچنین در مرحله پیگیری به پرسشنامه های تنیدگی والدین آبیدین ، انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین و استقامت ذهنی پیتر کلاگ پاسخ دادند. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره(مانکووا) استفاده شد.

نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر کاهش تنیدگی و افزایش انعطاف پذیری شناختی و استحکام روانی مادران دارای فرزند با اختلال یادگیری تاثیر معناداری دارد.(01>P)

بنابراین می توان نتیجه گرفت که از مهارت های مثبت اندیشی در کاهش علایم منفی روانشناختی مادرانی استفاده کرد که کودکان دارای اختلالات یادگیری دارند.