اقتصاد معیشتی جامعه نوسنگی تپه خالصه

یکی از موضوعات مهم دوره نوسنگی، تغییر در اقتصاد معیشتی جوامع این دوره نسبت به ادوار پیش از خود است. بقایای گیاهی و جانوری در داخل بافت های باستان شناختی، از جمله مدارک مستقیم مرتبط با معیشت محسوب می شوند. در این زمینه سایر مواد فرهنگی همچون سفال، معماری، توکن ها و نظایر آنها مدارک غیرمستقیم به شمار می روند. در این مقاله بر مبنای مدارک حاصل از کاوش باستان شناختی در محوطه نوسنگی تپه خالصه، تلاش شده است تا حدودی وضعیت غذایی و معیشتی جوامع ساکن در این محوطه مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. بر این اساس علاوه بر مطالعه استخوان های جانوری و بقایای گیاهی، ظروف سفالی، توکن ها، ابزارهای استخوانی و سنگی و فضاهای معماری نیز در راستای درک اقتصاد معیشتی جامعه نوسنگی تپه خالصه به کار گرفته شده است. نتایج حاصله حاکی از این است که مردمان دوره نوسنگی تپه خالصه هم به کشاورزی به ویژه کشت غلات و در مقادیر اندک حبوبات مبادرت نموده اند و هم با نگهداری حیوانات اهلی به ویژه بز و گوسفند به دامداری مشغول بوده و از رژیم غذایی مطلوبی برخوردار بوده اند. با توجه به منابع غذایی غنی زیست محیطی در این منطقه، متکی بر اقتصادی خودبسنده بوده اند و به نظر می رسد طی سه مرحله استقراری در دوره نوسنگی جدید از جامعه ای با ساختار برابر در مرحله اول به جامعه ای با رتبه های فردی در مرحله سوم تطور یافته اند، به طوری که شاهد تطور سازمان تولید از تولید خانگی به صنایع خانگی هستیم.