پژوهشی در مورد الف میانجی، کاف مکسور و مصدر جعلی در گویش تایبادی

سرزمین کهن سال ایران دارای فرهنگ عامه ای دیرپا، گسترده و غنی با حوزه های مطالعاتی فراوان است، یکی از این حوزه های تحقیقاتی، مطالعه گویش های جغرافیایی است. یکی از گویش های قدیمی فارسی دری، گویش شهرستان مرزی تایباد در نوار شرقی کشور و هم مرز با کشور افغانستان است. گویش های رایج در استان های خراسان به دلیل وجود قدمت، شاعران سترگ و حوزه نفوذ فارسی دری نکات ظریف شناخته نشده ای دارند که تبیین آن ها می تواند به لحاظ فرهنگی، زبان شناسی و رده شناسی ثمربخش باشد. بر همین اساس، پژوهش حاضر در سه محور، شامل انواع ساخت واژه با کاف مکسور، مصدرهای صفت ساز و الف میانجی افزایشی  به مطالعه در گویش تایباد می پردازد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که در این گویش، بافت کلام، مشخص کننده معانی متعدد کاف مکسور در بافت ها و ساخت های متعدد است. همچنین مصدرهایی جعلی با قابلیت ساخت صفت حالیه در این گویش وجود دارد که خاص می نماید و الفی میانجی بین دو واژه متشابه به قصد افزایش عملی یا اغراق به کار می رود.