دانش، نگرش و عملکرد افراد مبتلا به دیابت در رابطه با بیماری کووید-19

زمینه و هدف:

 با وجود آنکه بیماری کووید-19 می تواند افراد را در گروه های مختلف سنی تحت تاثیر قرار دهد، شرایط ازنظر میزان مواجهه و شدت عوارض در مبتلایان به دیابت به مراتب بیشتر از جمعیت عمومی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دانش، نگرش و عملکرد افراد مبتلا به دیابت در رابطه با بیماری کووید-19 در مراکز آموزشی درمانی منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1400 انجام شد.

روش بررسی:

 این مطالعه یک پژوهش توصیفی مقطعی است که 384 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 مراجعه کننده به بیمارستان های فیروزگر و حضرت رسول (ص) تهران در بازه زمانی آذر سال 1400 تا خرداد سال 1401 در آن شرکت داشتند. روش نمونه گیری به صورت مستمر و ابزارهای استفاده شده شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه دانش، نگرش و عملکرد طراحی شده توسط هنرور و همکاران بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون) انجام شد. 

یافته ها:

 براساس نتایج حاصل از این پژوهش، میانگین سنی مشارکت کنندگان 40/11 سال با انحراف معیار 15/20 سال بود. 94/8 درصد مشارکت کنندگان دانش متوسط و کافی را در رابطه با کووید-19 داشتند. میانگین نمره نگرش در این بیماران 4/89±30/90 و در سطح متوسط به بالا برآورد شد. سهم افراد دارای عملکرد ضعیف نسبت به کووید-19صرفا 1/3 درصد بود. در این مطالعه، بین وضعیت تاهل (0/006=P) و وضعیت اشتغال (0/001>P) با میانگین دانش بیماران، ارتباط معنادار آماری مشاهده شد (0/05>P). علاوه براین بین تحصیلات افراد با میانگین نگرش (0/015=P) و همچنین بین متغیرهای جنسیت (0/010=P)، وضعیت تاهل (0/001=P) و نوع دیابت (0/001>P) با عملکرد افراد، ارتباط معنادار آماری وجود داشت. همچنین بین مدت زمان ابتلا به بیماری با نگرش (0/027>P) و با دانش افراد (0/001>P) در مورد کووید-19 ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.

نتیجه گیری:

 سطح دانش، نگرش و عملکرد مبتلایان به دیابت درباره بیماری کووید-19، در این مطالعه در سطح مطلوبی قرار داشت. این نتیجه، به منزله تاییدی برای موفقیت اقدامات انجام شده در راستای آموزش این دسته از بیماران توسط دستگاه های مسیول نظیر مراکز بهداشتی درمانی و رسانه هاست و ضرورت افزایش سواد سلامت افراد جامعه به ویژه در شرایطی نظیر همه گیری ها را بیش از پیش آشکار می کند.